Όλη η ιστορία αποτελεί ένα μνημείο ανθρώπινης καταστροφικότητας, μονομαχίας, στρατηγικών και πολέμου. Όμως, όπως λέει το αρχαίο ρητό “Πόλεμος, πατήρ πάντων”. Πάντα θα αποκαλύπτουμε τον εαυτό μας, τις δυνάμεις του και τις ικανότητες του κάτω από συνθήκες πίεσης, είτε αυτές είναι διαμάχες, είτε αυτέςεπέρχονται υπό στρατηγικές πολέμου. Η φύση και η πραγματικότητα αλλά και η ανθρώπινη ιστορία έχουν επιδείξει ότι ζούμε σε περιβάλλον στο οποίο προάγεται πάντα η επίδειξη δύναμης και ισχύος. Στην κοινωνία αλλά και στην φύση, πάντα επικρατεί ο ισχυρός. Η ιδανική κατάσταση σε αυτό, είναι ο ισχυρός να κερδίζει χωρίς καν να χρειαστεί να μάχεται. Και αν αυτός αποφασίσει να δώσει τη μάχη, να επιλέγει τον τόπο και τον χώρο της διεξαγωγής της. Ο αναγνώστης ας θυμάται ότι καμία μάχη δεν είναι ποτέ ίδια με την μιαν άλλη. Και αυτό διότι, τόσο η φύση του περιβάλλοντος όσο και του ανθρώπου, διακατέχεται από πολυπλοκότητα. Ένα μεγάλος λάθος πολλών στρατών ακόμα και μεγάλων στρατηγών, είναι ότι διατήρησαν μοτίβα στρατηγικών, παλαιότερες επιτυχημένες τεχνικές πολέμου ή στρατηγικής, η οποίες επιλέχτηκαν στο σήμερα ακριβώς επειδή είχαν επιτυχία στο χθες. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε ημέρα είναι ένα νέο πεδίο μάχης, με καινούριες συνθήκες, άρα απαιτεί και νέες λύσεις και στρατηγικές. Όποιος δεν εξελίσσεται συνεχώς στην στρατηγική και στον πόλεμο, έχει ως δεδομένο την ήττα.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
