Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΜΒΟΛΟ

 

 «Ένα σύμβολο αντιπροσωπεύει μια πράξη, ένα πρόσωπο ή μια ιδέα. Σύμβολο μπορεί να είναι ένας όρος, ένα όνομα, μια λέξη, μια εικόνα ή μια έννοια, στοιχεία που μπορεί να μας είναι προσιτά στην καθημερινή ζωή, αλλά φέρουν σημασίες οι οποίες προστίθενται στο συμβατικό, εμφανές νόημά τους και χρήζουν αποκωδικοποίησης – όπως, για παράδειγμα, η ζωή και το έργο ενός ανθρώπου.

Το σύμβολο υποδηλώνει κάτι αόριστο, άγνωστο ή απόκρυφο· όσο πιο μυστηριώδες είναι, τόσο πιο συμβολικό φαντάζει στον νου μας. Οι θρησκείες χρησιμοποιούν τη συμβολική γλώσσα και εκφράζονται μέσω εικόνων, καθώς ο άνθρωπος δημιουργεί σύμβολα εντελώς ασυνείδητα και αυθόρμητα.

Κάθε άτομο διαθέτει μια προσωπική ιστορία, έναν "Συμβολικό Μύθο", ο οποίος νοηματοδοτεί και εκφράζει θεμελιώδεις φαντασιώσεις και πρωταρχικές εμπειρίες, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτές μεταφράστηκαν και εξελίχθηκαν στην ενήλικη ζωή. Η συγκρότηση της προσωπικότητας ξεκινά από τους παιδικούς συμβολισμούς που φέρει ο καθένας μέσα του. Ο "Προσωπικός Μύθος" μπορεί να είναι ένα παραμύθι, μια ιστορία ή ένας μύθος που διαβάστηκε στην παιδική ηλικία και με τον οποίο το άτομο ταυτίζεται στην ενήλικη ζωή του.

Σύμφωνα με τον Γιούνγκ, τα αρχέτυπα αποτελούν εκδηλώσεις του συλλογικού ασυνειδήτου – μια πανανθρώπινη κληρονομιά που συνδέει το άτομο όχι μόνο με το παρελθόν, αλλά και με το παρόν, σηματοδοτώντας το μέλλον. Είναι προδιαθέσεις δράσης, τα "καλούπια" μέσα στα οποία χύνονται συγκεκριμένες εικόνες από τις εμπειρίες της ζωής· μπορούμε να τα ονομάσουμε και "διερχόμενα σύμβολα".

Κανένας λόγος δεν μπορεί να φτάσει το βάθος του Συμβόλου. Μέσω των συμβόλων –γεωμετρικών, ζωομορφικών ή λογοτεχνικών– οι πρόγονοί μας διατήρησαν την παράδοση ζωντανή και καθαρή μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη "Συμβολική Γραφή", μια μυστηριώδη γλώσσα που έλκει την καταγωγή της από την προϊστορική περίοδο.

Ο συμβολισμός υποδηλώνει την ύπαρξη μιας παγκόσμιας γλώσσας και γραφής, κατανοητής από κάθε άνθρωπο. Ακόμα και σήμερα, τα ισχύοντα σύμβολα μπορούν να θεωρηθούν μια Μυστική και Καθολική Γλώσσα. Τα σύμβολα λειτουργούν ως ένα είδος συμπυκνώματος και αντιπροσωπεύουν την ουσία ενός συνόλου ιδεών, απευθύνοντας το μήνυμά τους σε ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμών και χρονικών περιόδων.»

«Μια εμβληματική φράση από έναν οραματιστή ηγέτη των πολιτικών δικαιωμάτων μπορεί να συμπυκνώσει όλη την πεμπτουσία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Κράτους Δικαίου – ενός κράτους που οφείλει να αγκαλιάζει ισότιμα όλους τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Αυτό αποτελεί τον προσωπικό συμβολισμό των μεγάλων ηγετών στην πολιτική διαδρομή της ιστορίας.

Για παράδειγμα, ένας λόγος-σύμβολο που αναλύει το όραμα για την πραγμάτωση της ουσιαστικής ισότητας στην κοινωνία, μπορεί να μετατραπεί σε ύμνο κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, αλλά και σε ωδή για την ειρήνη, την αγάπη και την αρμονική συνύπαρξη. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των κεντρικών ηγετικών μορφών.

Από τη μία πλευρά, η στάση ζωής και το πολυσήμαντο έργο ενός ηγέτη, η πίστη στις αρχές του και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων για τους συμπολίτες του, συνθέτουν τον συμβολισμό ενός ηγέτη της "δεξιάς" (με την έννοια της προσήλωσης στις θεσμικές αξίες). Από την άλλη, η κατάκτηση της φυλετικής και κοινωνικής ισότητας, η διασφάλιση της ελευθερίας των επιλογών και η κατάρριψη των στερεοτύπων και των τειχών που χωρίζουν τους ανθρώπους, αποτελούν τον συμβολικό λόγο ενός "αριστερού" ηγέτη.

Ο αναγνώστης ας θυμάται: ο λόγος, η προσωπικότητα και οι πράξεις μπορούν να μετουσιωθούν σε σύμβολο. Όταν κάποιος γνωρίζει πώς να δομήσει σωστά αυτά τα στοιχεία, τότε δημιουργεί έναν "άνθρωπο-σύμβολο"

 

 ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

 

 ΥΓ 1.Η «Συμβολική Γραφή» που αναφέρετε είναι η μόνη γλώσσα που παραμένει άφθαρτη. Ενώ οι λέξεις αλλάζουν νόημα

ΤΟ ΑΝΗΚΕΙΝ

 

 

 

Η αίσθηση του «ανήκειν» είναι μια σημαντική εμπειρία για όλους τους ανθρώπους. Σημαίνει την αποδοχή μας ως μέλη μίας ομάδας. Μια τόσο απλή λέξη έχει μία τόσο τεράστια σημασία.

Οι άνθρωποι αναζητούν, ωστόσο, την αίσθηση του «ανήκειν» αποκλείοντας άλλα πρόσωπα. Αυτό αντανακλά την ιδέα ότι χρειάζεται να υπάρχουν και εκείνοι που δεν ανήκουν κάπου, για να υπάρχουν εκείνοι που μετέχουν κάπου. Ωστόσο, ακόμη και μια περίπτωση αποκλεισμού μπορεί να υπονομεύσει τον αυτοέλεγχο και την ευημερία, ενώ συχνά δημιουργεί πόνο.

Ένας τρόπος για να δουλέψουμε προς την ανάπτυξη της αίσθησης του «ανήκειν» είναι να αναζητήσουμε τρόπους που είμαστε όμοιοι με τους άλλους, αντί να εστιάζουμε στους τρόπους που διαφέρουμε. Ένας από τους ιδανικότερους τρόπους να επικοινωνήσετε την αποδοχή είναι μέσω της επικύρωσης. Η επικύρωση δημιουργεί μια αίσθηση του «ανήκειν» και ενισχύει τις σχέσεις, ενώ οι επικρίσεις χτίζουν τοίχους.

Να εστιάζετε στους ανθρώπους. Βρίσκεστε σε ένα δείπνο και νιώθετε ενοχλημένοι γιατί δεν σας αρέσει το φαγητό; Παρατηρήστε τα λόγια σας και τον τρόπο σκέψης σας. Ορισμένες λέξεις δημιουργούν απομόνωση, ενώ άλλες προωθούν την ομαδικότητα. Οι άλλοι δεν χρειάζονται «επιδιόρθωση» από εμάς. Έχουν και αυτοί τα δυνατά τους σημεία και προσφέρουν τη δική τους μοναδική συμβολή.

Η φιλοσοφία του «ανήκειν» μπορεί να ερμηνεύσει τα εθνικιστικά φαινόμενα, την ανάγκη του ανθρώπου να είναι οπαδός μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή ενός κόμματος, την ανάγκη να έχει ένα στέκι που μοιράζεται ποτά με ομοίους, αλλά και την αγάπη για το χωριό του και την παράδοση.

Το ανήκειν έχει ως βασικό συστατικό την αλληλεγγύη. Αν στον άλλον βλέπεις πραγματικά άλλον (κι όχι τον καθρέφτη σου), τότε το "άλλο" χωράει πολλούς. Πάρα πολλούς! Με τον άλλον πρέπει να είσαι, με εκείνον τον άλλον που χωράει πολλούς άλλους, ρομαντικούς και ορθολογιστές. Με τον άλλον που δεν μετράει τη ζωή σε χρήμα, που δεν τσιγκουνεύεται το συναίσθημα, που σέβεται το διαφορετικό, που σκέφτεται και ενδιαφέρεται, που δημιουργεί, που έχει ανάγκες κι επιθυμίες που δεν μετριούνται σε χρήμα.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

 

ΞΕΚΛΕΙΔΏΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΗΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ

 

Ζούμε μέσα σε μια παράδοξη πραγματικότητα· κι όμως, ο καθένας μας ζει σε ένα δικό του σύμπαν —με τη δική του γνώση, τη δική του ερμηνεία, και με βάση αυτά, παίρνει τις αποφάσεις του. Όσο όμως διευρύνεται η γνώση, τόσο και η αντίληψή μας γίνεται πλατύτερη.

Αλλά ας σταθούμε: τί εννοούμε όταν λέμε «το δικό μου σύμπαν»; Τη «δική μου πραγματικότητα»; Ουσιαστικά δεν εννοούμε τα πράγματα που γνωρίζουμε; Κι αν ναι — δεν σημαίνει ότι, όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο διευρύνουμε και την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε; Άρα, αλλάζουμε και πραγματικότητα.

Διότι πράγματι, η πρόσληψη του κόσμου εξαρτάται από τη γνώση. Αλλιώς βλέπει την ίδια στιγμή ένας ασθενής, κι αλλιώς ο ψυχολόγος του. Για τον πρώτο, πρόκειται για βιωμένες στιγμές, για καταστάσεις του χθες που γεννούν συναισθήματα· για τον δεύτερο, είναι ίχνη, σημεία, μια γραφή του χαρακτήρα πάνω στον χάρτη της ψυχής.

Το ίδιο ισχύει και για τον φυσικό: βλέπει τον κόσμο μέσα από τα πρίσματα των θεωριών που κατέχει· κι όχι όπως ο απλός παρατηρητής.

Ναι, φίλε αναγνώστη: η πραγματικότητά σου —ο κόσμος που βλέπεις— είναι η γνώση που διαθέτεις. Και, ταυτοχρόνως, είναι και η φυλακή σου.

Ό,τι δεν γνωρίζεις, δεν μπορείς να το δεις. Αυτό είναι το κλειδί. Όπως ο επιστήμονας δεν μπορεί να συλλάβει επιστημονικές περιοχές που αγνοεί· όπως ο ψυχολόγος αναγνωρίζει μόνο τα ίχνη που έχει διδαχθεί να βλέπει —έτσι κι εσύ: ό,τι δεν έχεις μάθει, δεν υπάρχει μέσα στο οπτικό σου πεδίο.

Η ζωή είναι ένας χάρτης ιχνών. Όσο περισσότερα ίχνη μάθεις να αναγνωρίζεις, τόσο περισσότερα λουκέτα θα ξεκλειδώσεις από τη φυλακή σου. Μα πρόσεξε: κάθε φορά που επεκτείνεις τα όριά της, μην ξεχνάς —ακόμη είσαι μέσα σ’ αυτήν. Μόνο που την έκανες ευρύτερη, πιο υποφερτή. Αλλά είναι ακόμη φυλακή.

Κι όμως, σε κάθε γνώση, υπάρχει κι ένα κλειδί. Κάθε γνώση είναι και μια κλειδαριά που ανοίγει προς την ελευθερία —ώσπου να φτάσεις στην επόμενη.

Καλά ξεκλειδώματα!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ

 

 

 

 

Τον έλεγαν John Dee και ζούσε στην αυλή της Ελισάβετ Α’. Ήταν σύμβουλος και διδάσκαλός της. Μιλούσε με τους αγγέλους και φυλακίστηκε για την αστρολογική του πρόβλεψη, τον θάνατο της Μαίρης Τυδόρ, αλλά κατηγορήθηκε και ως κατάσκοπος.

 

 

  Οι κατάσκοποι και οι μάγοι έχουν περισσότερα κοινά από την αγάπη τους για τα μυστικά, την εξαπάτηση και τα κόλπα εξαφάνισης —όλα αναπόσπαστα στοιχεία της κατασκοπείας και του θεάματος. Και οι δύο δεσμεύονται από όρκο μυστικότητας, το έργο τους πρέπει να διαφεύγει τον ενδελεχή έλεγχο και μαθαίνουν ύπουλους τρόπους να μεταδίδουν μηνύματα και υλικό χωρίς να εντοπίζονται. Οι τέχνες της παραπλάνησης, της μεθοδικότητας και των σημάτων αναγνώρισης αποτελούν βασικά εργαλεία των μάγων και χρησιμοποιούνται στις μυστικές επιχειρήσεις πληροφοριών.

«Ένιωθα πως η κατασκοπεία και το υπερφυσικό ταιριάζουν απόλυτα σε μένα», δήλωσε ο Nick Setchfield, συγγραφέας δύο υπερφυσικών ψυχροπολεμικών θρίλερ, The War in the Dark και The Spider Dance. Ο παραλληλισμός είναι προφανής, καθώς και οι δύο ασχολούνται με κρυμμένους κόσμους και σκιώδεις σφαίρες. Κινούνται στα όρια του γνωστού και του κρυμμένου. Ακόμη και οι εμβληματικές φιγούρες της κατασκοπείας —ο Τζέιμς Μποντ και ο Τζορτζ Σμάιλι— υπαινίσσονται έντονα τη σύνδεση της κατασκοπείας με τη μαγεία.

Στο Tinker, Tailor, Soldier, Spy (που δημοσιεύτηκε το 1974), ο John le Carré παρουσιάζει τον Smiley να ερευνά τον περίπλοκο ιστό που πλέκει ο Source Merlin και τη νοημοσύνη που παράγει, γνωστή συλλογικά ως Witchcraft, ενώ αναφέρεται σε μια ελίτ ομάδα κατασκόπων ως «ο Μαγικός Κύκλος».

Το απόρρητο εγχειρίδιο Magic της C.I.A. αποκαλύπτει κατασκοπευτικά κόλπα του Ψυχρού Πολέμου. Φημολογείται πως οι από καιρό χαμένοι οδηγοί γράφτηκαν από έναν εξέχοντα μάγο, αν και πολλοί αξιωματούχοι τους απέρριψαν ως μύθο, θεωρώντας τους υπερβολικά φανταστικούς για να είναι αληθινοί. Ωστόσο, το 2007, ο συνταξιούχος αξιωματικός της C.I.A. Ρόμπερτ Γουάλας ανακάλυψε ένα εξαιρετικό αρχειακό υλικό και πλέον διαθέτει το περιεχόμενό του στο κοινό για πρώτη φορά.

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΜΟΥ

 

Οι Ναζί αποκαλούσαν τους Εβραίους «αρουραίους» και το Ιράν αποκαλεί τις ΗΠΑ «Μεγάλο Σατανά». Άλλες συχνές τεχνικές είναι η επίκληση στο συναίσθημα, η στοίχιση με τους πολλούς και η καταστροφολογία. Η προπαγάνδα μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση απόψεων. Οι στόχοι της προπαγάνδας μπορεί να διαφέρουν, όμως οι πιο συνηθισμένοι είναι η διαμόρφωση απόψεων έτσι ώστε να υποστηρίξουμε έναν συγκεκριμένο σκοπό ή πολιτικό υποψήφιο, ή να μας ωθήσει σε συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Ο Φίλιπ Νάιτλι πίστευε ότι η δαιμονοποίηση του εχθρού στα δυτικά ΜΜΕ ακολουθεί συγκεκριμένα στάδια: ξέσπασμα κρίσης, δαιμονοποίηση του αρχηγού του εχθρού, δαιμονοποίηση του πληθυσμού, διάπραξη και δικαιολόγηση φρικαλεοτήτων.

Τώρα που διάβασα τη βιβλιοθήκη μου, είδα ότι ένας από τους λόγους που δεν μου αρέσουν ορισμένα μυθιστορήματα είναι ακριβώς η δαιμονοποίηση των αντιπάλων. Είναι ένα φαινόμενο που μπορείς να παρατηρήσεις σε αρκετά μυθιστορήματα, ταινίες, κόμικς – σε κάθε μορφή αφήγησης. Παρουσιάζουμε τον εχθρό ως ανεπανόρθωτα κακό, διεστραμμένο, τρελό. Αναρωτιέσαι αν είναι καν άνθρωπος. Αντιθέτως, ο καλός είναι τελείως καλός. Η Πίζα εναντίον του Λιβόρνο, οι Γουέλφοι εναντίον των Γιβελίνων, οι Βόρειοι εναντίον των Νότιων, οι φασίστες εναντίον των ανταρτών, η μαφία εναντίον του κράτους, η κυβέρνηση εναντίον της δικαιοσύνης.

Όπλα στη φαρέτρα της δαιμονοποίησης:

1. Εμείς δεν θέλουμε τον πόλεμο.
2. Η άλλη πλευρά είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τον πόλεμο.
3. Ο ηγέτης της αντίπαλης πλευράς είναι διαβολικός.
4. Υπερασπιζόμαστε έναν ευγενή σκοπό, όχι ιδιαίτερα συμφέροντα.
5. Ο εχθρός προκαλεί συνειδητά φρικαλεότητες, οι δικές μας αστοχίες είναι ακούσιες.
6. Ο εχθρός χρησιμοποιεί μη εγκεκριμένα όπλα.
7. Όσοι αμφισβητούν την προπαγάνδα μας είναι προδότες.

Ο Ρωμαίος ανθύπατος Ιούλιος Καίσαρας παρουσίασε τις νικηφόρες εκστρατείες του κατά των Γαλατών από το 58 έως το 51 π.Χ. ως «αμυντικό πόλεμο». Υποτίθεται ότι ήταν οι Γαλάτες που επιτέθηκαν και ότι ο ίδιος είχε προβλέψει αυτή την επίθεση και έπρεπε να την προλάβει. Στην έκθεση που παρουσίασε στη ρωμαϊκή σύγκλητο, περιέγραψε τους παραπλανητικούς ελιγμούς των εχθρών του.

Ο αναγνώστης έχει κατανοήσει ορισμένα πράγματα και τακτικές, άλλωστε ούτε ο χώρος ούτε ο τρόπος επιτρέπει παραπάνω μύηση στο θέμα!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΟΥ

 

 

 

Η δαιμονοποίηση και η προπαγάνδα είναι αλληλένδετες πρακτικές. Η προπαγάνδα χρησιμοποιεί τη δαιμονοποίηση ως εργαλείο για να παρουσιάσει έναν αντίπαλο ως απόλυτα κακό, ηθικά ελαττωματικό και επικίνδυνο, συνήθως με σκοπό τη χειραγώγηση της δημόσιας γνώμης ή τη δικαιολόγηση ορισμένων πράξεων.

Η δαιμονοποίηση περιλαμβάνει την ηθική απεικόνιση του αντιπάλου σε μανιχαϊστικά πλαίσια ("καλό εναντίον κακού"). Η απανθρωποποίηση του εχθρού είναι μια τεχνική προπαγάνδας που προωθεί την ιδέα ότι ο αντίπαλος είναι ένας απειλητικός, κακόβουλος θύτης με αποκλειστικά καταστροφικούς στόχους. 

Η δαιμονοποίηση αποτελεί την αρχαιότερη τεχνική προπαγάνδας, με βασικό σκοπό να εμπνεύσει μίσος προς τον εχθρό. Αυτό το μίσος θεωρείται απαραίτητο για να πληγεί ο εχθρός πιο εύκολα, να διατηρηθούν και να κινητοποιηθούν οι σύμμαχοι, καθώς και να αποθαρρυνθεί ο ίδιος ο εχθρός. Τα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και εντός του δικού μας "στρατοπέδου", χρησιμοποιούν αυτά τα πλαίσια για να απεικονίσουν την εγγενή φύση του λεγόμενου εχθρού κυρίως με ηθικούς όρους.Ο χαρακτήρας του αντιπάλου απεικονίζεται με μανιχαϊστικό τρόπο, ως ο κακός εναντίον του καλού. Η απεικόνιση του εχθρού ως ιδιαίτερα κακού εμπνέει συναισθήματα που διευκολύνουν τη δημιουργία εχθροπαθειών. Αυτό οδηγεί επίσης συχνά σε μια τάση να ανάγονται τα πιο σύνθετα κίνητρα ενός εχθρού στην απλή προώθηση του καθαρού κακού.

Οι συμβατικές τεχνικές κινητοποίησης των μαζών ξεκίνησαν από τα πατριωτικά συνθήματα της Γαλλικής Επανάστασης, όταν για πρώτη φορά κινητοποιήθηκαν και επιστρατεύτηκαν σε τέτοιο βαθμό οι πολίτες μιας βιομηχανικής χώρας.

Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το βρετανικό υπουργείο Προπαγάνδας προσπάθησε να κατευθύνει τις σκέψεις των μαζών. Στις ΗΠΑ, η περιβόητη Επιτροπή Κριλ κατόρθωσε μέσα σε λίγους μήνες να αφηνιάσει τους απαθείς Αμερικανούς κατά των «Ούννων» Γερμανών. Στη Σοβιετική Ρωσία, ο λαός είχε υποστεί μια κανονική «πλύση εγκεφάλου» –ονομαζόταν από τους κομισάριους «ιδεολογική κατήχηση»– προκειμένου να εργαστεί για την επίτευξη της «σοσιαλιστικής ουτοπίας». Στις ΗΠΑ, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί εργάζονταν συστηματικά για τη δαιμονοποίηση της «κόκκινης απειλής»..για την ανάληψη από τη χώρα μιας σταυροφορίας ώστε να σωθεί ο ελεύθερος κόσμος από την επελαύνουσα λαίλαπα.

Αυτή η τεχνική του ψυχολογικού πολέμου έχει τις ρίζες της στη στρατιωτική προπαγάνδα σε καιρό πολέμου. Ο εχθρός χαρακτηρίζεται ως απάνθρωπος, ανήθικος, βάρβαρος, σκοτεινός, διαβολικός—έχει, δηλαδή, όλες τις ιδιότητες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αρνητικά αισθήματα γι' αυτόν.

Με τη δαιμονοποίηση του εχθρού, του αφαιρείς τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και είσαι έτοιμος για οποιουδήποτε είδους επίθεση εναντίον του. Ο Anthony Pratkanis, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνιας, έλεγε πως για τους περισσότερους ανθρώπους είναι σχεδόν αδύνατο να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους. Ο μόνος τρόπος για να δικαιολογήσουν την πράξη τους είναι να τους παρουσιάσουν τον εχθρό να μοιάζει όσο γίνεται πιο διαβολικός. Μετά από αυτό, σκοτώνοντας τον εχθρό, δεν αισθάνεται κανείς ένοχος.

---

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΡΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ:

• Αποδιοπομπαίος τράγος: Ο βολικός «Κακός Άλλος» για να φύγει η ενοχή από τους υπεύθυνους.
• Συναισθηματικά φορτισμένη γλώσσα.
• Μεγαλοποίηση αρνητικών (Catastrophizing) – π.χ. πετάς ένα «άντε ρε φασίστα» και τέλειωσες. 
• ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΔΑΛΙΔΑ –ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΙΚΟ ΖΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ!

 

 Είναι γνωστό στους χώρους δύναμης ή στις ομάδες δύναμης που έχω συνεργαστεί κατά καιρούς, ότι χρησιμοποιώ την μεταφυσική πολεμική ως τακτική δράσης σε πολλά επίπεδα! Επίσης, είναι γνωστό ότι η τακτική μου αποφεύγει την δράση κάτω από τα ίδια μοτίβα ή την ρουτίνα! Και αυτό, διότι όταν επιλέγεις να δράσεις με την τακτική ρουτίνα τότε οι επιλογές σου είναι ήδη γνώστες από προηγούμενες δράσεις σου! Επίσης, είναι γνωστό ότι καλύτεροι δάσκαλοι μου αποτέλεσαν οι ίδιοι μου οι αντίπαλοι, αφού έχω συνήθεια να αναλύω τον αντίπαλο - το πώς δρα ή λειτουργεί εναντίον μου και εντέλει η στρατηγική του αντίπαλου, γίνεται δική μου στρατηγική και δικό μου όπλο, εκμεταλλευόμενος τις ψυχικές στάσεις του αντίπαλου υπέρ μου! Παράλληλα, πάντα μεταφέρω το πεδίο της αντιπαλότητας σε πεδία που για τον αντίπαλο είναι άγνωστα! Και ένας τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να περιμένεις τον αντίπαλο να έρθει και όχι να πας εσύ. Είναι άλλωστε γνωστό ακόμα και στην συμβατική πολεμική στρατηγική ότι, ο αμυνόμενος έχει πάντα περισσότερα όπλα από τον επιτιθέμενο. Μια συνήθης τακτική των αντιπάλων μου είναι να δρουν στον ζωτικό μου χώρο, φέρνοντας μαζί τους το θηλυκό στοιχείο, ώστε να λειτουργείσει απέναντι μου ως Δαλιδά. Πως δρα ένας άνθρωπος που δρα με την μεταφυσική πολεμική εκεί; Το είπα και πιο πάνω: παίρνω τα όπλα και τις στρατηγικές του εχθρού και τα κάνω δικά μου όπλα, κύριοι! Μέσα από την ίδια την Δαλιδά χαρτογραφώ τον ίδιο τον αντίπαλο! Αντιστρέφοντας το όλο παιχνίδι, φυσικά όχι επιδεικνύοντας ότι κατανοώ, αλλά φορώντας ίσως και το προσωπείου του καλόβουλου χαζού. Βλέπετε στον πόλεμο, είτε μεταφυσικής πολεμικής είτε συμβατής, αυτοί που κραυγάζουν ή φωνάζουν την εξυπνάδα τους, μάλλον είναι οι πρώτοι που θα πέσουν στο πεδίο της μάχης! Από την Δαλιδά λοιπόν μπορεί να δεις τον ίδιο τον αντίπαλο. Αν δε, η ίδια η Δαλιδά λειτουργεί εν αγνοία της, εκεί το παιχνίδι είναι ακόμα πιο εύκολο, μέσω ερωτήσεων, τακτικών, κ.λ.π μπορείς κυριολεκτικά να ξεβρακώσεις τον αντίπαλο σου! Βλέπετε μια από τις τακτικές των γυναικών, εκ φύσεως, είναι να επιδεικνύουν πράγματα και καταστάσεις! Αλλά ακόμα και αν είναι μια πλήρες εκπαιδευμένη Δαλιδά, πάλι μπορεί να την μετατρέψεις, τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω, ως οπτική γέφυρα προς τον αντίπαλο ζωτικό χώρο. Ξέρω ότι δεν κατανοείτε τι λέω. Ας φέρουμε λοιπόν ένα παράδειγμα μεταφυσικής πολεμικής: έχεις απέναντι σου μια Δαλιδά και θέλεις να δεις πως δρα αυτή ή το στρατόπεδο που ανήκει; Γύρνα και κοίτα τα παπούτσια της - από τι είδος παπούτσια φορά κάποιος μπορεί κυριολεκτικά να βγάλεις διαμάντια για το ποιος είναι! Από εκεί μπορεί να δεις το πώς κινείται ή δρα στην συμβατική ζωή του και από το πώς κινείται ένα σώμα στο χώρο βλέπει πως δρα και σε άλλα επίπεδα, όπως η ταχύτητα, τα κανάλια ροής και σε διάφορες άλλες δραστηριότητες! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, στον στρατό επιβάλλεται τιμωρία στους φαντάρους που δεν έχουν γυαλισμένα και σωστά δεμένα τα παπούτσια τους! Ένας σωστός μαχητής της μεταφυσικής πολεμικής μπορεί να σκίζει τα πέπλα για το ποιος είναι ο αντίπαλος, χωρίς καν να του πει ο ίδιος μια λέξη! Το ίδιο μπορεί να συμβεί κοιτώντας μια Δαλιδά. Άλλωστε, όπως υποστηρίζουν και οι κανόνες της προπαγάνδας, η ιδία η μόδα αποτελεί τρόπο ή μέσο προπαγάνδας και μόδα είναι και το τι θα επιλέξουμε να φορέσουμε κύριες μου.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΕΓΜΑΤΑ

 

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΕΓΜΑΤΑ 

 

Υπάρχουν πολύ τρόποι να πολεμήσεις! Άλλωστε, ο κόσμος γύρω μας είναι ένα πολυεπίπεδο πεδίο μάχης. Δεν είναι καθόλου αστείο, ακόμα και αυτό που λέγανε οι σοφοί του μεσαίωνα ότι ακόμα και ο έρωτας είναι ένας είδος πολέμου! Και σε αυτό το πεδίο μάχης κάποιοι έχουμε όπλα, ή τρόπους οπτικής, που η συνήθης ανθρωπότητα δεν έχει. Όχι γιατί είναι ανίκανη, όχι γιατί δεν έχει τις προδιαγραφές αλλά γιατί έχει γίνει ένας κοσμικός τεμπέλης  και περιμένει τα πάντα από τους θεούς της! Διότι αν δεν δεχτεί το σοκ, δεν ξεφεύγει από τα βαλτωμένα νερά! Ο γραφών όμως πάντα λειτουργούσε και έκανε αυτό που θεωρούσαν οι εχθροί του ότι δεν θα κάνει! Και φυσικά δεν κάνω τίποτα τυχαία στην ζωή μου, ακριβώς γιατί θεωρώ ότι ο εχθρός πρέπει πάντα να εστιάζει άλλου! Κάποτε μάλιστα μια συνεργάτιδα μου μου είπε για έναν εχθρό μου, “θεωρεί ότι είσαι λίγος”. Γέλασα και απάντησα “ωραία, ο εχθρός πρέπει να καταλάβει το στιλέτο όταν ήδη τον έχει πληγώσει”. Πολλές φόρες έχω, από απλά πράγματα και κινήσεις, κυριολεκτικά ξεβρακώσει αντιπάλους, για παράδειγμα, αρκεί να δεις με ορισμένο τρόπο τις φωτογραφίες του για να κατανοήσεις ποιος είναι. Ακόμα και το τι θέλει να βγάλει προς τα έξω. Απλά από μια φωτογραφία σας κύριοι……!  Κατεβαίνουν τα πέπλα στα μάτια πολεμιστών του είδους μου! Κοιτώντας απλώς το περιβάλλον του, μπορείς να κρίνεις τον αντίπαλο, από τις αδυναμίες του ως τα όπλα του. Μην ξεχνάτε ότι, είτε το θέλουμε είτε όχι, το περιβάλλον μας επισκιάζει! Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και η κοντινοί μου συνεργάτες γνωρίζουν μόνο κρίκους πραγμάτων που έκανα εδώ και χρόνια, όχι ολόκληρη την αλυσίδα! Αν κάποιος λειτουργεί στον βαλτό του ή θα τον προσπεράσω ή θα τον απομακρύνω ή θα τον έχω σε απόσταση, δεν έχω καμία διάθεση να πιαστώ στο πλέγμα της βαλτώδης πραγματικότητας που δημιουργεί γύρω του και να γίνω μέρος της! Ωστόσο, πολλές φορές έχω αφήσει βαλτώδεις συνεργάτες μου να προσεγγιστούν από υποψήφιους κατασκόπους - εχθρούς και να τους πάρουν με το μέρος τους. Αλήθεια κύριοι, νομίζετε πως νικήσατε; Κάθε άλλο, ο πρώην συνεργάτης που θεωρήσατε ότι κερδίσατε μπήκε στο πλέγμα της πραγματικότητα σας, με όλο το βαλτώδες δίκτυο του και σας έμπλεξε στην θάλασσα του βούρκου του. Φυσικά, πολύ αργότερα οι εχθροί κατανοούν ότι ο ένας προδότης εξουδετέρωνε τον άλλον και όλοι μαζί κολυμπούν στα λασπόνερα! Βλέπετε, ξέρω να παίζω με τους κανόνες της πραγματικότητας με τέτοιες κινήσεις που ακόμα και κάμερα στην πλάτη να μου είχατε, πάλι χαμένοι θα ήσασταν. Αυτές είναι κινήσεις μεταφυσικής πολεμικής πάνω στο πλέγμα της πραγματικότητας, που το συμβατά μάτια δεν θα κατανοήσουν ποτέ σε έμενα! Αφήνοντας τον εχθρό σου να πάρει το λάθος πιόνι για δικό του στην δική του πλευρά, λειτουργεί σαν ιός και φυσικά το ίδιο το πιόνι δεν χρειάζεται να γνωρίζει, δεν χρειάζεται καν να σου δώσει στοιχεία για τον αντίπαλο. Όσο για τον δικό σου πιόνι που άλλαξε παράταξη, χάχα, όσοι με γνωρίζουν από τα 19 μου χρόνια και στην στρατεύσιμη θητεία μου, γνωρίζουν πλέον την από χρόνια ατάκα μου, “μόνος μου γεννιέμαι και μόνος μου πεθαίνω”. Αυτό σημαίνει πολλά, όπως ότι ακόμα και ανάμεσα στους στενούς μου κύκλους και συνεργάτες, το πώς σκέφτομαι, το πώς δρω, το τι κάνω ουσιαστικά μπορεί να το κατανοήσω μόνο εγώ! Άλλωστε, ακόμα και δίπλα μου να ήταν κάποιος 24 ώρες το 24ωρο, αυτό που θα έβλεπε θα ήταν την κλοπή ή την αλλαγή στρατοπέδου ενός συνεργάτη και όχι το πώς λειτούργησα εγώ στο πλέγμα της πραγματικότητας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ! Όσο για τους αντίπαλους που θεώρησαν ότι κατάφεραν κάτι, παίρνοντας ένα πιόνι, μπορούν να δουν το πώς κατέρρευσε η πραγματικότητα τους μετέπειτα και έχουν τα επιμελέστατα περαστικά μου!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

 

ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ

 

 

Στον πραγματικό κόσμο της κατασκοπείας, οι κατάσκοποι επικαλούνται συχνά την τέχνη της μαγείας και της ψευδαίσθησης για να αποσπάσουν την προσοχή του εχθρού, να εξαφανίσουν τα στοιχεία και να ξεφύγουν απαρατήρητοι.

Ο όρος μαγεία προέρχεται από το αρχαίο περσικό au, λέξη που χρησιμοποιούνταν για ένα είδος θρησκευτικού λειτουργού για τον οποίο, λίγα είναι γνωστά. Κατά τα τέλη του 6ου και αρχές του 5ου αιώνα π.Χ., ο όρος υιοθετήθηκε στα αρχαία ελληνικά και χρησιμοποιούνταν με αρνητική έννοια για θρησκευτικά τελετουργικά που θεωρούνταν δόλια και απατηλά, μη συμβατικά και επικίνδυνα, τεχνικές δηλαδή, που πράττουν και οι κατάσκοποι.

Σε επόμενο πλαίσιο η έννοια μαγεία αλλάζει και πάλι, συνήθως οριζόμενη ως η τεχνική για την επίτευξη αλλαγών στον φυσικό κόσμο με τη δύναμη της θέλησης κάποιου. Ο ορισμός αυτός εισήχθη κατά το μεγαλύτερο μέρος του, υπό την επιρροή του Βρετανού μυστικιστή Άλιστερ  Κρόουλι, ο οποίος είχε επηρεαστεί από ακαδημαϊκές μελέτες για τη μαγεία. Ο Κροόουλι σπούδασε στο Trinity College του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ , όπου εστίασε την προσοχή του στην ορειβασία και την ποίηση, με αποτέλεσμα πολλές σχετικές δημοσιεύσεις. Ορισμένοι βιογράφοι ισχυρίζονται ότι εκεί στρατολογήθηκε σε μια βρετανική υπηρεσία πληροφοριών, υποδηλώνοντας περαιτέρω ότι παρέμεινε κατάσκοπος σε όλη του τη ζωή.

Ο πιο διάσημος μάγος στον κόσμο, ο Χάρι Χουντίνι, ήταν γνωστός ως μάγος διασημοτήτων, ασκούμενος της μαγείας απόδρασης και ως κύριος ψευδαισθησιολόγος. Είχε μια διαρκή κληρονομιά στις μαγικές τέχνες μέχρι τον πρόωρο θάνατό του, την Ημέρα του Χάλογουιν. Μπορεί να εκπλήξει τους ανθρώπους να μάθουν ότι οι μαγικές τεχνικές του Χουντίνι έχουν επηρεάσει γενιές αξιωματικών. «Η μαγεία και η κατασκοπεία είναι πραγματικά συγγενείς τέχνες» έγραψε ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής της CIA και ερασιτέχνης μάγος, ΜακΛάφλιν στο μπροστινό μέρος του βιβλίου «The Official CIA Manual of Trickery and Deception» των H. Keith Melton και Robert Wallace. Σύμφωνα με το βιβλίο, οι επινοήσεις απόκρυψης όπως τα μαγικά νομίσματα και το κούφιο παπούτσι Mokana που χρησιμοποιούσε ο Χουντίνι για να κρύψει τα εργαλεία διαφυγής, έγιναν δημοφιλή μεταξύ των κατασκόπων καθ 'όλη την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Τέλος, για τους Δυτικούς διανοητές του τέλους του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα, η μαγεία θεωρούταν ως καθοριστικό χαρακτηριστικό "πρωτόγονων" τρόπων σκέψης και συχνά αποδιδόταν σε περιθωριακές ομάδες, τοποθεσίες και περιόδους όπως αυτές που δρα ένας κατάσκοπός!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ